A CANDELORIA, CANDO CASAN OS PAXARIÑOS.
Tamén se dicía
que era a época na que os paxaros casaban e comezaban a preparar niños para as
súas crías, época importante no ciclo
astronómico, pois coincide coa metade do inverno, no intre xusto entre o
solsticio da estación fría e o equinoccio de primavera, (pola candeloria,
medio inverno vai fóra), no momento en que medran os días e a natureza
comeza a preparar o estoupido de vida que está a chegar.
Son numerosos os ditos e refráns que aluden á celebración da candeloria:
--Cando a candeloria chora, medio inverno vai fóra; que chore, que deixe de chorar, metade do inverno está por pasar.
--Cando a candeloria chora a metade do inverno está
fóra; se chora ou ri, o inverno está por vir, e se chora ou fai vento, inda o
inverno está dentro.
--O día da candeloria, si chora ou venta, inverno
entra. e si non venta nin chora, inverno fóra.
--Pola candeloria casan os paxariños e maila
galiñola.
--Pola candeloria casan os paxariños e vaise a
galiñola.
--Pola candeloria, inverno fóra; se chove ou venta,
inda entra.
--Pola candeloria, metade do inverno fóra; e se
chove e fai vento, metade fóra e metade dentro.
--Pola candeloria, metade do inverno vai fóra; se
chora ou venta, inda entra.
--Pola candeloria pon a pita vella e a nova.
--Polo santo antón toda galiña pon. pola
candeloria, a boa e a mala.
--Que a candeloria chore ou que deixe de chorar, a
metade do inverno está pasado e a metade está por pasar.
--Se a candeloria chora, o inverno está fóra; se
ri, aínda está por vir.
--Se a candeloria chora vai o inverno fóra; se ri,
o inverno quer vir; mais cal chorar, cal rir, medio inverno está por vir.
--Se a candeloria empola, o inverno vai fóra.
--Se a candeloria chora, o inverno xa vai fóra. se
a candeloria ri, o inverno está por vir; pero que ría e que cante hai inverno
para tras e para diante.
No hay comentarios:
Publicar un comentario